"Mężczyźni kochają kobiety, kobiety kochają dzieci, dzieci kochają chomiki. W drugą stronę to nie działa".( cytat z filmu)
Czyżby Greenaway postawił właśnie taką oto smutną tezę w swoim filmie? Sam reżyser w wielu swoich wywiadach podkreślał, że oto nakręcił czarna komedię o seksie i faktycznie iście czarny humor z odcieniem ironicznym towarzyszy nieprzerwanie akcji filmu. Tak jak Fellini i jemu podobni robili filmy dla zaspokojenia swoich wyuzdanych fantazji seksualnych, tak i Greenaway przeniósł na ekran być może swoje a już na pewno wszystkich mężczyzn skrywane, perwersyjne marzenia o sobie i kobietach. Stąd pomysł stworzenia domowego burdelu - haremu. Trzeba przyznać, że w filmie nie mamy wcale do czynienia z niemoralnymi seksualnie dewiacjami bohaterów, za to momentami akcja filmu przybiera nudny i usypiający tok. Kobietami marzeń stają się osoby różnych narodowości, rozmiarów, kształtów, wyznań, kultur, wieku, a nawet wątpliwej płci (Beryl -transwestyta). Każda z nich jest zupełnie innym ucieleśnieniem kobiecości bohaterów: ojca i syna. Każda z nich ma doprowadzić ich do prawdziwej ekstazy i szczęścia ciała. Kito, Simato, Clothilde, Mio, Griselda, Beryl, Giaconda, Palmira i Giuletta (1/2). Bohater wymienia te imiona w pełnej ekstazie wypowiadając je niczym litanię. Choć dla widzów kobiety te mogą wydać się brzydkie i nieatrakcyjne, to jednak naszych bohaterów potrafią natchnąć energią i radością życia. Pytanie tylko, dlaczego ojciec przystał na dość ekscentryczny pomysł pogodzenia się ze śmiercią żony jakim było oddanie się erotycznym uciechom życia. Z drugiej strony to typowa biologiczna reakcja mężczyzny, który przez większą część swego życia uwięziony był w nieszczęśliwym związku z pruderyjną kobietą, którą kochał z przyzwyczajenia a nie z miłości.
Relacje kobieta - mężczyzna są dość autoironiczne, za co brawa dla twórcy - kobieciarza. Mężczyźni po obejrzeniu filmu powinni się zawstydzić swoją własną męskością a może jej brakiem! Dlatego zacytuję samego reżysera:
"Cóż, jeśli widział pan moje poprzednie filmy, z pewnością zauważył pan, że to kobiety idą w nich naprzód, a mężczyźni tkwią bez ruchu. Inaczej: mężczyźni to miernoty, a kobiety są nieprzeciętne. Tak jest i w tym filmie. Kobiety wykorzystują fantazje mężczyzn, by zapędzić ich aż do wyczerpania. (...) Mężczyźni lubią się zachowywać w sposób ekstrawagancki i ekshibicjonistyczny, odreagowując skrajności feminizmu. To dość żałosne zjawisko.(...) Żyjemy w cywilizowanym społeczeństwie, w którym mężczyźni powinni chować swoje fantazje seksualne pod stołem. Zwłaszcza te niepoprawne politycznie. A jednak mężczyźni fantazjują o pie...niu zakonnicy, o pie...niu kobiety jeżdżącej konno, o pie...niu kobiety w ciąży, marzą o czymś, co moglibyśmy nazwać syndromem Madame Butterfly."
Autorka: Pranayama