Wydaje mi się, że w jego filmach nie chodzi o rozumienie lecz o oglądanie. To typowy przerost formy nad treścią, ale formy jakże powalającej. Jego filmy są jak obrazy wypełnione życiem i kolormi. Na pewno pełno w nich symboli jednak większość z nich będzie niewychwytywlna, gdyż będą to jego symbole, a każdy ma jednak inne. Odbiór dzieła jest bardzo subiektywny, personalny, powiedziałabym nawet intymny. Pozdrawiam m.

Madelaine, dzięki za odpwiedź-podpowiedź. Słyszałam kiedyś podobną opinię, że na filmy Greenawaya należy patrzeć tak, jak na obrazy w galerii. Chyba coś w tym jest.